₪ اس ام اس ₪

ریواس در گیاه شناسی با عنوان rhabarbarum شناخته می شود و عضوی از خانواده گندم سیاه (polygonaceae) است.
برگهای ریواس سمی و تلخ هستند و نباید آنها را مصرف کرد.
ساقه های ریواس با ساقه های قرمز تیره هم در غذاهای شیرین و هم در غذاهای ترش مورد استفاده قرار می گیرند و بخش خوردنی گیاه را تشکیل می دهند. غالبا تصور می شود که ریواس، میوه است؛ زیرا استفاده از آن در غذاهای شیرینی چون پای، مربا و تارت مرسوم تر است. اما در واقع یک نوع سبزی است. ریواس معمولا در طول تابستان و در مناطق خنک رشد می کند، اما می توان آن را در طول سال و به دور از سرما و یخبندان در گلخانه کاشت و پرورش داد. زادگاه این سبزی چین است.
ریواس منبع خوب ویتامین C بوده و همچنین دارای کلسیم و فیبر است. علاوه بر این، دارای ویتامین A، E، K و گروه B است. ریواس از چربی پایینی برخوردار بوده و حاوی منیزیم، فسفر، پتاسیم، روی، آهن، منگنز، مس و سدیم نیز هست .
معمولا با میوه های شیرینی چون سیب یا توت مخلوط می شود.
پای ریواس و سیب بسیار معروف است. ریواس به تنهایی طعمی گزنده دارد از این رو اگر می خواهید آن را خالی بخورید، کمی شکر یا عسل به آن اضافه کنید.
ریواس ملینی قوی است و چینی ها در طول قرن ها از آن برای دفع منظم استفاده می کردند. این سبزی همچنین برای قلب مفید است و به کاهش کلسترول خون نیز کمک می کند.